Spartakiadowe rozgrywki pokazują ostrą rozbieżność między nielicznymi kandydatami na ligowców i żałosną resztą. Środka mię- ’ dzy wąsko pojętym wyczynem, a szkolną zabawą na lodzie nie wypełnia nikt, zaś atrakcyjność owej zabawy gwałtownie maleje pod koniec lat szkolny eh.Widownia polskiego hokeja jest dość ograniczona — mierny poziom, a może i przeniesienie środka ciężkości na prowincję (Nowy Targ…) redukuje zainteresowania. Nic dziwnego, że sympatie, aktywność towarzysko-klubowa, patronat społeczny kręgów i jednostek znaczących, są raczej bliżej innych dyscyplin i gałęzi’sportu.
ROZBIEŻNOŚĆ MIĘDZY KANDYDATAMI
