Z CAŁEJ POWIERZCHNI

Woda paruje z całej po­wierzchni takiego naczynia, przesącza się przez pory. Wody powoli ubywa, ale jej temperatura nie wzrasta. Ilość potu parującego z powierz­chni ciała i związana z tym intensywność chło­dzenia skóry zależy od działania mechanizmów regulujących wydzielanie potu i szybkości jego wyparowywania. Odgrywają tu rolę zarówno istniejące wąrunki atmosferyczne, o czym już była mowa wyżej, jak i właściwości organizmu. Stwierdzono na przykład, że u rdzennych mie­szkańców krajów o gorącym klimacie w pocie i na powierzchni skóry znajduje się więcej substancji tłuszczowych, silniej rozwinięte są gruczoły potowe i łojowe niż u osób żyjących stale w chłodniejszym klimacie. Okazuje się, że substancje tłuszczowe wydzielane przez gru­czoły łojowe przyspieszają parowanie potu z powierzchni skóry. Interesujące, iż u osób, które znalazły się w gorącym klimacie, a stale żyją w klimacie umiarkowanym czy chłodnym, w procesie stopniowej aklimatyzacji do no­wych warunków klimatycznych powstają przy­stosowawcze mechanizmy w pracy gruczołów łojowych i potowych.