CIĄGŁE OCHŁADZANIE CIAŁA

Przez to wzmaga się proces ciągłego ochładzania ciała. Według badań B. Ajzensztata w chłodnej porze roku w Azji Środ­kowej, przy wzroście szybkości wiatru z 0,5 m/s do 5 m/s, utrata ciepła przez konwekcję warasta trzykrotnie. Toteż przy chłodnej i wietrznej pogodzie przypadki przeziębień, od­mrożeń nóg, rąk, uszu i policzków podczas dłu­gotrwałego przebywania na powietrzu zdarzają się częściej niż przy pogodzie chłodnej, ale bezwietrznej.Dla poznania oddziaływania klimatu Dalekiej Północy na człowieka zimą stosuje się tzw. wskaźnik surowości pogody (ostrości klimatu), określony przez G. Bodmana. Wskaźnik uwzglę­dnia temperaturę i wilgotność powietrza oraz prędkość wiatru. Podczas surowej zimy na pół­nocy Zachodniej Syberii, w Jakucji, na Czu- kotce i innych terenach o bardzo mroźnym kli­macie, przy pracy na otwartym powietrzu ko­nieczne są przerwy, w czasie których ludzie muszą ogrzewać się w pomieszczeniach.