W początkowym okresie przystosowywania się u człowieka, który przyjechał do pracy w Norylsku z miejscowości leżącej w strefie klimatu umiarkowanego, nieprzerwanie działające w nowym miejscu pobytu odmienne czynniki zewnętrzne zakłócają procesy adaptacyjne w organizmie, jego związki z otaczającym środowiskiem; doraźnie powstają nowe związki. Proces ten jest kierowany przez ośrodki w mózgu. Prowadzi on do zmiany wrażliwości organizmu na bodźce środowiskowe, wynikiem czego jest adaptacja do istniejących warunków. Według I. Pawłowa polega ona na trwałej równowadze ustroju w nowych warunkach środowiskowych.Jeśli procesy adaptacyjne zachodzą w organizmie człowieka zdrowego, ale o wrażliwym systemie nerwowym, bądź chorego na gruźlicę, miażdżycę, nadciśnienie tętnicze, to mogą stanowić one zbyt silne obciążenie dla ośrodkowego układu nerwowego. Objawem tego może być wydłużenie czasu reakcji motorycznej, apatia, senność, zmniejszenie sprawności intelektualnej w czasie długiej nocy polarnej albo na odwrót podwyższenie pobudliwości, rozdrażnienie, bezsenność, a także zaostrzenie chronicznych niedomagań, odczucia bólu, złe samopoczucie, stany lękowe, izolowanie się od otoczenia, duży spadek wagi ciała.
OKRES PRZYSTOSOWANIA
