ZACHOWANIE TEMPERATURY

Przyjął on, że przy zachowaniu stałej temperatury wnętrza ciała — temperatury po­wierzchni skóry tułowia, stóp, rąk itd. nie są jednakowe przy tych samych warunkach ze­wnętrznych, a ponadto różna jest szybkość zmian temperatury’ powierzchni skóry różnych części ciała przy zmianie temperatury powie­trza. Założenia te są w pełni uzasadnione, znajdują eksperymentalne potwierdzenie. Przy ocenie wpływu klimatu na stan termiczny or­ganizmu Ratner przyjął za podstawę średnią ważoną temperaturę skóry. Otrzymano ją przez zsumowanie temperatur różnych części ciała z uwzględnieniem tego, jaką część całej po­wierzchni ciała stanowi powierzchnia skóry ze wskazaną temperaturą. Ustalono, że średnia ważona temperatura skóry równa się tempera­turze czoła. Nieprzypadkowo więc matka chcąc sprawdzić, czy dziecko jest zdrowe i nie ma podwyższonej temperatury, przykłada swoją dłoń do jego czoła.